ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΚΟΡΝΟΦΩΛΙΑΣ ΣΟΥΦΛΙΟΥ

δημοσιεύθηκε στις 07/02/2014

Η Ιερά Μονή Κορνοφωλιάς είναι κτισμένη σε απόσταση ενός χιλιομέτρου δυτικά του χωριού Κορνοφωλιά Σουφλίου, πάνω στο λόφο "Κουρί" και τιμάται στη μνήμη της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Το κύριο πανηγύρι της μονής γίνεται στα Εννιάμερα της Παναγίας, δηλαδή στην απόδοση της γιορτής της Κοιμήσεως, στις 23 Αυγούστου. Πότε ακριβώς κτίστηκε η Μονή μας είναι άγνωστο, θεωρείται όμως ότι στη θέση εκείνη υπήρχε παλιότερα άλλο μοναστήρι. Η τοπική παράδοση τη θέλει να έχει ιστορία τεσσάρων περίπου αιώνων. Εκείνο που μας είναι γνωστό, είναι ότι στις αρχές του 18ου αιώνα δόθηκε ανεπίσημα ως μετόχι στην Ιερά Μονή Ιβήρων του Αγίου Όρους. Κατά το έτος 1747, με τη συγκατάθεση των κατοίκων της Κορνοφωλιάς και με ενέργειες του Μητροπολίτη Διδυμοτείχου Αυξεντίου (1744 - 1757) και του ηγούμενου της Μονής, Ιερομονάχου Αυξεντίου, επισημοποιήθηκε και επικυρώθηκε η κυριότητα της Μονής Ιβήρων, με Πατριαρχικό σιγίλιο (απόφαση) της Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, επί Πατριαρχίας Παϊσίου Β'.

Κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας λειτούργησε στο μοναστήρι κρυφό σχολειό, σύμφωνα με μαρτυρίες των κατοίκων της περιοχής. Μέσα στην ασφάλεια του μοναστηριακού περιβόλου συγκροτούνταν αντάρτικες ομάδες κατά των Τούρκων, με το πρόσχημα της εκπαίδευσης των αντρών στις αγροτικές καλλιέργειες της μονής. Στο κέντρο της αυλής του μοναστηριού μάλιστα, βρίσκεται η προτομή του ηγούμενου Πορφύριου, που βρήκε μαρτυρικό θάνατο το 1912 από τους Τούρκους.

Στο καθολικό που είναι αφιερωμένο στην κοίμηση της Θεοτόκου, βρίσκεται περίτεχνο ξυλόγλυπτο τέμπλο που χρονολογείται το 1865. Φιλοτεχνήθηκε από κάποιον τεχνίτη με το όνομα Σταμάτιος Μαδυτιανός και φέρει παραστάσεις από την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη. Οι φορητές εικόνες είναι μεταγενέστερες και οι τοιχογραφίες ανάγονται στα μέσα του 18ου αιώνα, ίσως και παλιότερα ,ενώ είναι δύσκολο να προσδιοριστούν με ακρίβεια , επειδή έχουν εμφανή ίχνη επιζωγράφισης.

Η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Πορταΐτισσας, είναι αντίγραφο της Μονής Ιβήρων και είναι του 1757. Δόθηκε μαζί με το λείψανα του ποδιού του Αγ. Χαραλάμπους, ως δώρο από τους Ιβηρίτες Πατέρες, την περίοδο της παραχώρησης του μοναστηριού στη μονή Ιβήρων. Αξιόλογες είναι επίσης οι εικόνες του τέμπλου που είναι δωρεά Ελλήνων της Βουλγαρίας, οι εικόνες του προφήτη Ηλία και του Αρχαγγέλου Μιχαήλ.

Έπειτα από πολυετή εγκατάλειψη, το μοναστήρι επαναλειτούργησε το 1980, όταν εγκαταστάθηκε σ' αυτό γυναικεία αδελφότητα. Οι μοναχές είναι 13 και ασχολούνται με την αγιογραφία, το χρυσοκέντημα , τις αγροτικές καλλιέργειες. Το μοναστήρι λειτουργεί σύμφωνα με το αγιορείτικο τυπικό της μονής Ιβήρων.